Przeciwdziałanie przemocy w rodzinie

PRZECIWDZIAŁANIE PRZEMOCY W RODZINIE

Przemoc to intencjonalne działanie lub zaniechanie jednej osoby wobec drugiej, które wykorzystując przewagę sił narusza prawa i dobra osobiste jednostki, powodując cierpienia i szkody.

 

WYKAZ NUMERÓW TELEADRESOWYCH INSTYTUCJI DLA OSÓB DOTKNIĘTYCH PRZEMOCĄ W RODZINIE:

  1. Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia” infolinia 800 120 002
  2. Zespół Interdyscyplinarny ds. Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie w Aleksandrowie, Aleksandrów 380, 23-408 Aleksandrów, tel. 84 687 50 02.
  3. Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Aleksandrowie, Aleksandrów 380,
    23-408 Aleksandrów, tel. 84 687 50 02.
  4. Gminna Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Aleksandrowie, Aleksandrów 380, 23-408 Aleksandrów, tel. 84 687 50 02.
  5. Ośrodek Interwencji Kryzysowej ul. Wira Bartoszewskiego 10 w Biłgoraju,
    23-400 Biłgoraj, tel. 84 686 41 82.
  6. Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Biłgoraju, ul. Bohaterów Monte Cassino 38,
    23-400 Biłgoraj, tel. 84 686-69-49.
  7. Komenda Powiatowa Policji w Biłgoraju, ul. Polna 1, 23-400 Biłgoraj, tel. 47 815 22 10 lub 997.
  8. Prokuratura Rejonowa w Biłgoraju, ul. Kościuszki 29, 23-400 Biłgoraj, tel. 84 686-87-60.
  9. Sąd Rejonowy w Biłgoraju, ul. Kościuszki 29, 23-400 Biłgoraj, tel. 84 686-28-14.
  10. Poradnia Zdrowia Psychicznego w Biłgoraju, ul. Pojaska 5, 23-400 Biłgoraj,
    tel. 697 681 433.
  11. Biłgorajskie Stowarzyszenie Trzeźwości „Iskra” w Biłgoraju ulica Lubelska 16,
    23-400 Biłgoraj, tel. 84 686-46-69.
  12. Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Biłgoraju, ulica Kościuszki 41/43,
    23-400 Biłgoraj, tel. 84 686-10-66.
  13. Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Aleksandrowie, Aleksandrów 380,
    23-408 Aleksandrów, tel. 84 687 50 04.
  14. Telefon alarmowy 112.
  15. Rzecznik Praw Obywatelskich, Infolinia RPO 800 676 676.
  16. Numer SOS – Linia Pomocy Pokrzywdzonym, tel. + 48 222 309 900 https://www.gov.pl/web/numer-alarmowy-112/-48-222-309-900-numer-sos-linia-pomocy-pokrzywdzonym
  17. Telefony zaufania: https://www.lo2.dabrowa.pl/pliki/ulotki/Telefony_zaufania.pdf

 

Co to jest przemoc w rodzinie?

W świetle przepisu art. 2 ust. 2  ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie jako przemoc w rodzinie należy rozumieć: „jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste członków rodziny, w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą”.

W literaturze poruszającej problematykę przemocy występuje najczęściej podział na następujące formy przemocy:

  • Przemoc fizyczna – to stosowanie przez sprawcę przymusu z użyciem przewagi fizycznej do podejmowania decyzji i działań niewygodnych i krzywdzących w odczuciu ofiary. Jest to wywieranie, przy użyciu siły wpływu na stan fizyczny, zachowanie lub proces myślowy innej osoby bez jej przyzwolenia.
  • Przemoc psychiczna – to wywieranie, przy użyciu środków komunikacji interpersonalnej, wpływu na stan psychiczny, emocjonalny innej jednostki bez jej przyzwolenia. Jest to poniżanie i upokarzanie, pozbawienie ofiary osobistej mocy, izolowanie i narzucanie własnych sądów. Najbardziej typowymi środkami przemocy psychicznej są inwektywy, groźby i molestowanie psychiczne.
  • Przemoc seksualna – to nadużycie i wykorzystanie seksualne, gwałt.
  • Zaniedbanie fizyczne – to brak należytej opieki, w tym lekarskiej; wszelkie zaniedbania fizyczne ofiary.
  • Zaniedbanie psychiczne – to różnego rodzaju odrzucenia, obojętność, nieokazywanie pozytywnych uczuć, lekceważenie psychicznych potrzeb ofiary.
  • Nadopiekuńczość – to działania sprawcy dążące do ograniczenia właściwego rozwoju ofiary poprzez formy nadopiekuńczości doprowadzające do okaleczenia fizycznego i psychicznego.
  • Przemoc finansowa (ekonomiczna)– np. utrzymywanie osoby zależnej w całkowitej zależności finansowej, zakazywanie pracy zawodowej, nie dawanie wystarczającej ilości środków finansowych na prowadzenie gospodarstwa domowego.
  • Osaczenie – np. ciągłe chodzenie za kimś, dzwonienie do niego w celu zastraszania.
  • Przemoc w wymiarze społecznym– zakazywanie osobie kontaktów z rodziną, przyjaciółmi, zabranianie wychodzenia z domu, upokarzanie jej w miejscach publicznych.

Poszczególne formy wzajemnie się przenikają. Czasami jedno zachowanie trudno zakwalifikować tylko do jednej kategorii.

Charakterystyczne cechy przemocy domowej to:

  • intencjonalność – jest zamierzonym działaniem agresora mającym na celu podporządkowanie i kontrolowanie ofiary;
  • nierówność sił – jedna strona ma przewagę nad drugą, ofiara jest słabsza od agresora;
  • naruszenie prawa i dobra osobistego – sprawca używając siły narusza podstawowe prawo ofiary do nietykalności fizycznej, szacunku, godności itp.;
  • cierpienie i ból – agresor narusza zdrowie, a często nawet życie ofiary, która doświadczona bólem i cierpieniem ma mniejszą szansę do samoobrony.

Cykle/fazy przemocy w rodzinie

Badania wykazały, że osoby doznające przemocy, przechodzą przez trzy fazy powtarzającego się cyklu przemocy.

  1. Faza narastania napięcia

W fazie pierwszej narasta napięcie i agresywność sprawcy – każdy drobiazg wywołuje jego irytację, prowokuje kłótnie i staje się coraz bardziej niebezpieczny. Osoba doznająca przemocy stara się opanować sytuację i oddalić zagrożenie. Czasem zaś nie mogąc wytrzymać „oczekiwania” sama prowokuje spięcie, aby wreszcie „mieć to za sobą”. Często pojawiają się u niej różne dolegliwości fizyczne (np. bóle żołądka i głowy, bezsenność i utrata apetytu) i psychiczne (np. wpada w apatię lub ogarnia ją silny niepokój).

  1. Faza gwałtownej przemocy

W fazie gwałtownej przemocy dochodzi do ataku agresji i rozładowania złości.

  1. Faza miodowego miesiąca

W tej fazie wszystko się zmienia. Osoba stosująca przemoc nagle staje się inną osobą. Stara się znaleźć jakieś wytłumaczenie i usprawiedliwienie. Przeżywa poczucie winy, okazuje skruchę, przeprasza i obiecuje, że to się już nie powtórzy. Zaczyna okazywać ciepło i miłość. Osoba doznająca przemocy zaczyna wierzyć, że partner się zmienił i że przemoc była jedynie wyjątkowym incydentem, który już nigdy się nie powtórzy.

Fazy występują kolejno po sobie, jednakże w każdym kolejnym cyklu przemoc staje się bardziej gwałtowna i trwa dłużej natomiast faza miodowego miesiąca skraca się.

 

PAMIĘTAJ! nikt nie ma prawa naruszać Twojej nietykalności cielesnej, nękać Cię (stalking jest karalny), pozbawić bezprawnie wolności, krzywdzić Cię psychicznie i fizycznie.